İste İhsan Ozetci'nin bir siiri(Hazanda yolculuk)

Hazanda bir başkadır hüzün
Sürükler bizi ölümlere
Uykularımız böler
Umutlar kabustur
Ve çılgın bir sevda türküsü söyler ozan
Eli uyuşmuştur tutmaktan kopuzu
Ebabiller uçmak üzeredir
Yaralı kanatları gökyüzüne denk
Sevda serinliğinden uzak
Bir yabancı nöbet peşindedir.

X X X X X X X X X X X X X

Hazanda sitemdir yaprak
Yok oluşları anlatır
Ayaklar altındadır sevdalar
Eller boşuna avunmakta!...
Tepelerden doğarken güneş gündüzün
Yarın çıkmaz bir gün olacak.

X X X X X X X X X X X X X X

Hazanda bir başkadır ümitler
Çıplak ayaklar hissetmez soğuğu
Yere bir kuş kanadı düşer
Ve insanlar kederli, mağrur
Yarınlara ateş püskürmektedir.

X X X X X X X X X X X X X X

Hazanda hasret kokar akşamlar
Varlık geniş yüreklerde
Zaman sessizce akıp gider
Ve giden sevgililer
Umutsuz bir yarında!...

X X X X X X X X X X X X

Hazanda bir başkadır hicranlar
Git gide gönül bir hal alır
Ve sonsuzluk bir avuç su gibi
Yüzlerde durulanır.

X X X X X X X X X X X X X

Hazan soğuktur aslında
Sevdalar yarım
Bir umut ekildi mi üstüne
Hazan hüzünlüdür
Koparır yapraklarını bir ağacın
Gazeller mahzun
Ve bir rüzigâr alır aklımı
Savurur efsaneler üstüne!...

X X X X X X X X X X X X

Aslında hazan bir bahçedir
Sevda çiçekleriyle dolu
Ümit kelebekleri vardır
Mutluluk vardır gözlerinde
Bir beyza ışık bekler gözlerim
Gün maviye çalmakta!....

Şair : İHSAN ÖZETCİ